HAYATIM VE BEN -2

Hayatım ve BEN

1959-1964 yılları dönemi ilk okul yıllarım başlıyor. 

Neyse ,ilkokul öğrenimimi mahalle okulumuz olan Donatım İlkokulunda okudum.Burada da güzel ve entrasan anılarım oldu! Bunlardan bir tanesi Amerikan Marshall Yardımı kapsamında süt tozundan süt içme zorunluluğu idi. Okul kantininden çıtır çıtır simit ile sade gazozun tadı hala damağımda unutamam.Teneffüslerde sıra kapmaca bir koşuşturmaca giderdi,ya kalmazsa!

Hatırladığım kadarı ile bir Atilla öğretmenimi ,ismi Semiha olan bayan öğretmenimi ve mahalle komşumuzun damadı Karadenizli olan Hamdi Dindoruk öğretmenimi iyi hatırlıyorum.Semiha öğretmen ilk öğretmenim,Hamdi bey arada gelmişti ve son olarakta Atilla öğretmenimdi.

Hamdi öğretmenim ile ilgili bir anımı anlatayım.Bir hafta sonu babam beni berbere 

götürmüştü ve saçlarımı kahküllü kestirmişti.Pazartesi okula gittiğimde derste Hamdi öğretmenim saçlarımın kesildiğini fark edip yanıma geldi ve kahküllerime kızarak makasla kahküllerimi kesmişti.Eve geldiğimde babam bunu fark etti ve çok kızmıştı, ertesi gün okula gelmişti.Sinirle sınıfa girdi ve onun sinirli halini gören  Hamdi öğretmen Allahtan birinci kat olan dersliğimizin penceresinden atlayıp kaçmıştı.Ki o zaman öğretmenlere eti senin kemiği benim tarzı emanet olan  evlatlara rağmen bu davranış hoş karşılanmamıştı demekki! 

Ve Atilla öğretmenim ile 23 Nisan Çocuk Bayramı törenlerine katılmıştık.Bu anımla ilgili fotoğraflarımı paylaşacağım.İlkokul öğrenimimi de bu anımla birlikte bitirmiştim.

Çocukluğum da fazla haylazlığım veya yaramazlığım olmamıştır.zira o zamanlar haylazlık yapacak pek ortamlarda yoktu.Herşey çok güzeldi,yemyeşil çayır çimenlerde top oynar,salıncaklar kurar eğlenirdik. Beton yok,asfalt yok,toprakla haşır neşirdik.Böyle ortamda insanda sıtres mıtres mi olur Allah aşkına!Biraz yağmur yağdımı heryer çamur olurdu sadece,kuruyunca ovalar geçerdi.Çamur bile şimdiki gibi kalıcı olmuyordu o zamanlar. 

Benim paçalarımda hiç çamur olmazdı,zira parmak ucunda yürürdüm.Arkadaşlarımın anneleri,bakın Ümit de sizle beraber geliyor okuldan,paçasında bir damla çamur bile yok!Sizin sırtınıza kadar çamur derdi.Tabi arkadaşlarımızla aramız limoni olurdu böyle zamanlarda... 

"Hayatım ve BEN" yazı dizim devam edecek.Yorumlarınızı bekliyorum.